درباره
نام دارالفنون و امیرکبیر آنچنان به هم گره خورده اندکه گویى از همدیگر جدایى ناپذیرند و هر کدام از این دونام موجب سربلندى نام دیگرى است. اگر دارالفنون تاکنون باقى مانده است و فراموش نشدنى به نظر مى رسد به واسطه انتسابش به روح و شخصیت فرهیخته امیر بزرگ و بلند همتى است که با نیت اعتلا و ترقى فرزندان ایران آن را بنا نهاد. از طرف دیگر اگر ایرانى همچنان امیر کبیر را به یاد دارد و او را هرگز فراموش نکرده است به این خاطر است که تنها فرزند معنوى او، دارالفنون، از گزند حوادث جان به در برده است و سرافراز مى زید تا نام آفریننده اش را پاس دارد.
